„U iznos ukupnog prometa za svrhu evidentiranja za obavezu plaćanja PDV preduzetnika, ne uračunava se iznos naknade za usluge čije je mesto prometa u inostranstvu u skladu sa Zakonom o porezu na dodatu vrednost. S tim u vezi, pravila kod određivanja mesta prometa usluga propisana Zakonom, koja primenjuje obveznik PDV, shodno se primenjuju i na utvrđivanje mesta prometa usluga koje pruža preduzetnik koji nije obveznik PDV.

Naime, kada preduzetnik pruža usluge savetnika (konsultantske usluge) poreskom obvezniku iz člana 12. stav 2. Zakona, mesto prometa tih usluga, u skladu sa članom 12. stav 4. Zakona, određuje se prema mestu u kojem primalac usluga – poreski obveznik ima sedište ili stalnu poslovnu jedinicu (ako se promet usluga vrši u stalnoj poslovnoj jedinici koja se ne nalazi u mestu u kojem primalac usluga ima sedište), odnosno prebivalište ili boravište. Kada se predmetne usluge pružaju licu koje se, u skladu sa članom 12. stav 2. Zakona, ne smatra poreskim obveznikom, mesto prometa konsultantskih usluga, tj. usluga savetnika, u skladu sa članom 12. stav 6. tačka 7) podtačka (3) Zakona, određuje se prema mestu u kojem primalac usluga ima sedište, prebivalište ili boravište.

Prema tome, u iznos ukupnog prometa za svrhu evidentiranja za obavezu plaćanja PDV preduzetnika, ne uračunava se iznos naknade koji je preduzetnik ostvario, odnosno koju treba da ostvari za promet usluga savetnika (konsultantskih usluga) pruženih poreskom obvezniku iz člana 12. stav 2. Zakona, a koji u inostranstvu ima sedište ili stalnu poslovnu jedinicu (ako se promet usluga vrši stalnoj poslovnoj jedinici koja se ne nalazi u mestu u kojem primalac usluga ima sedište), prebivalište ili boravište, odnosno za promet predmetnih usluga pruženih licu koje se, u skladu sa članom 12. stav 2. Zakona, ne smatra poreskim obveznikom, a koje u inostranstvu ima sedište, prebivalište ili boravište.

* * *

Odredbama člana 3. Zakona propisano je, da su predmet oporezivanja PDV isporuka dobara i pružanje usluga (dalje: promet dobara i usluga) koje poreski obveznik izvrši u Republici uz naknadu, u okviru obavljanja delatnosti, kao i uvoz dobara u Republiku.

Saglasno odredbi člana 5. stav 1. Zakona, promet usluga, u smislu ovog zakona, su svi poslovi i radnje u okviru obavljanja delatnosti koji nisu promet dobara iz člana 4. ovog zakona.

Odredbom člana 12. stav 1. Zakona propisno je da se ovim članom određuje poreski obveznik isključivo za svrhu primene pravila koja se odnose na određivanje mesta prometa usluga.

Saglasno odredbama stava 2. člana 12. Zakona, kada uslugu pruža lice koje je obveznik PDV u skladu sa ovim zakonom, poreskim obveznikom kojem se pruža usluga smatra se:

1) svako lice koje obavlja delatnost kao trajnu aktivnost bez obzira na cilj obavljanja te delatnosti;

2) pravna lica, državni organi, organi teritorijalne autonomije i lokalne samouprave sa sedištem u Republici;

3) strana pravna lica, državni organi, organi teritorijalne autonomije i lokalne samouprave, registrovani za plaćanje poreza na potrošnju u državi u kojoj imaju sedište.

Ako se promet usluga vrši poreskom obvezniku, mestom prometa usluga smatra se mesto u kojem primalac usluga ima sedište ili stalnu poslovnu jedinicu ako se promet usluga vrši stalnoj poslovnoj jedinici koja se ne nalazi u mestu u kojem primalac usluga ima sedište, odnosno mesto u kojem primalac usluga ima prebivalište ili boravište (član 12. stav 4. Zakona).

Ako se promet usluga vrši licu koje nije poreski obveznik, mestom prometa usluga smatra se mesto u kojem pružalac usluga ima sedište ili stalnu poslovnu jedinicu ako se promet usluga vrši iz stalne poslovne jedinice koja se ne nalazi u mestu u kojem pružalac usluga ima sedište, odnosno mesto u kojem pružalac usluga ima prebivalište ili boravište (član 12. stav 5. Zakona).

Izuzetno od st. 4. i 5. ovog člana, a u skladu sa članom 12. stav 6. tačka 7) podtačka (3) Zakona, mestom prometa usluga savetnika, inženjera, advokata, revizora i sličnih usluga, kao i prevodilaca za usluge prevođenja, uključujući i prevođenje u pisanom obliku, koje se pružaju licu koje nije poreski obveznik, smatra se mesto sedišta, prebivališta ili boravišta tog lica.

Malim obveznikom, u smislu ovog zakona, smatra se lice koje vrši promet dobara i usluga na teritoriji Republike i/ili u inostranstvu, a čiji ukupan promet dobara i usluga u prethodnih 12 meseci nije veći od 8.000.000 dinara, odnosno koje pri otpočinjanju obavljanja delatnosti procenjuje da u narednih 12 meseci neće ostvariti ukupan promet veći od 8.000.000 dinara (član 33. stav 1. Zakona).

Ukupnim prometom iz stava 1. ovog člana, a u skladu sa stavom 6. istog člana Zakona, smatra se promet dobara i usluga iz člana 28. stav 1. tač. 1) i 2) ovog zakona, osim prometa opreme i objekata za vršenje delatnosti i ulaganja u objekte za vršenje delatnosti za koja naplaćuje naknadu (dalje: ukupan promet).

Napominjemo, prometom dobara i usluga iz člana 28. stav 1. tač. 1) i 2) Zakona smatra se promet koji je oporeziv PDV i promet za koji je, u skladu sa članom 24. Zakona propisano poresko oslobođenje sa pravom na odbitak prethodnog poreza.“