PDV na usluge koje pruža strano lice domaćem privrednom društvu

Određivanje mesta prometa usluge obuke zaposlenih koju strano lice, koje nije obveznik PDV u Republici Srbiji, pruža privrednom društvu sa sedištem u Republici Srbiji

Kada strano lice, tj. lice koje u Republici Srbiji nema sedište ni stalnu poslovnu jedinicu, a pod pretpostavkom da to strano lice nije obveznik PDV u Republici Srbiji, pruža uslugu obuke zaposlenih privrednom društvu koje je registrovano za obavljanje delatnosti zastupanja u osiguranju, sa sedištem u Republici Srbiji, smatra se da strano lice pruža uslugu poreskom obvezniku iz člana 12. stav 3. tačka 1) Zakona o PDV. Mestom prometa predmetne usluge, bez obzira da li se obuka zaposlenih faktički realizuje u Republici Srbiji ili u inostranstvu, smatra se mesto u kojem primalac usluga ima sedište, tj. u konkretnom slučaju Republika Srbija.

(Mišljenje Ministarstva finansija, br. 430-00-111/2018-04 od 27.5.2019. godine)

 „U skladu sa odredbama člana 12. Zakona o porezu na dodatu vrednost, mesto prometa usluga određuje se u zavisnosti od toga da li se usluge pružaju poreskom obvezniku ili licu koje nije poreski obveznik, u smislu člana 12. Zakona, pri čemu je Zakonom uređeno koja se lica smatraju poreskim obveznicima za svrhu primene pravila za određivanje mesta prometa usluga. U slučaju kada za određivanje mesta prometa usluga koje se pružaju poreskom obvezniku nisu propisani izuzeci od primene načela propisanog članom 12. stav 4. Zakona, mesto prometa usluga određuje se u skladu sa tim načelom. Prema navedenom načelu, tj. prema članu 12. stav 4. Zakona, mestom prometa usluga koji se vrši poreskom obvezniku smatra se mesto u kojem primalac usluga ima sedište ili stalnu poslovnu jedinicu ako se promet usluga vrši stalnoj poslovnoj jedinici koja se ne nalazi u mestu u kojem primalac usluga ima sedište, odnosno mesto u kojem primalac usluga ima prebivalište ili boravište.

Saglasno navedenom, kada strano lice, tj. lice koje u Republici Srbiji nema sedište ni stalnu poslovnu jedinicu, a pod pretpostavkom da to strano lice nije obveznik PDV u Republici Srbiji, pruža uslugu obuke zaposlenih privrednom društvu koje je registrovano za obavljanje delatnosti zastupanja u osiguranju, sa sedištem u Republici Srbiji, smatra se da strano lice pruža uslugu poreskom obvezniku iz člana 12. stav 3. tačka 1) Zakona. Mestom prometa predmetne usluge, bez obzira da li se obuka zaposlenih faktički realizuje u Republici Srbiji ili u inostranstvu, smatra se mesto u kojem primalac usluga ima sedište, tj. u konkretnom slučaju Republika Srbija.

S tim u vezi, nezavisno od toga što u konkretnom slučaju, privredno društvo – primalac usluge nije obveznik PDV, to lice (privredno društvo – primalac usluge) je poreski dužnik za promet predmetne usluge koji mu vrši strano lice, što znači da je dužno da po osnovu navedenog prometa obračuna PDV, da podnese poresku prijavu (Obrazac PPPDV) i da plati obračunati PDV u skladu sa Zakonom.

Odredbama člana 3. Zakona propisano je da su predmet oporezivanja PDV isporuka dobara i pružanje usluga (dalje: promet dobara i usluga) koje poreski obveznik izvrši u Republici uz naknadu, u okviru obavljanja delatnosti, kao i uvoz dobara u Republiku.

Promet usluga, u smislu ovog zakona, su svi poslovi i radnje u okviru obavljanja delatnosti koji nisu promet dobara iz člana 4. ovog zakona (član 5. stav 1. Zakona).

Prema odredbi člana 10. stav 1. tačka 1) Zakona, poreski dužnik, u smislu ovog zakona, je obveznik koji vrši oporezivi promet dobara i usluga, osim kada obavezu plaćanja PDV u skladu sa ovim članom ima drugo lice.

Poreski dužnik, u smislu ovog zakona, je primalac dobara i usluga, ako strano lice nije obveznik PDV u Republici, nezavisno od toga da li u Republici ima stalnu poslovnu jedinicu i da li je ta stalna poslovna jedinica obveznik PDV u Republici (član 10. stav 1. tačka 3) Zakona).

Odredbom člana 12. stav 1. Zakona propisano je da se ovim članom određuje poreski obveznik isključivo za svrhu primene pravila koja se odnose na određivanje mesta prometa usluga.

Kada uslugu pruža strano lice koje se nije evidentiralo za obavezu plaćanja PDV u skladu sa ovim zakonom, poreskim obveznikom kojem se pruža usluga smatra se:

1) svako lice koje obavlja delatnost kao trajnu aktivnost bez obzira na cilj obavljanja te delatnosti;

2) pravna lica, državni organi, organi teritorijalne autonomije i lokalne samouprave.

Prema odredbi stava 4. istog člana Zakona, ako se promet usluga vrši poreskom obvezniku, mestom prometa usluga smatra se mesto u kojem primalac usluga ima sedište, ili stalnu poslovnu jedinicu ako se promet usluga vrši stalnoj poslovnoj jedinici koja se ne nalazi u mestu u kojem primalac usluga ima sedište, odnosno mesto u kojem primalac usluga ima prebivalište ili boravište.“